runąć III
gwałtownie, z dużą siłą ruszyć z miejsca, rzucić się na kogoś, na coś
Trzepie skrzydłem jak motyl na szpilce przybity, Aż ujrzawszy śród łąki ptaka lub zająca, Runie nań z góry jako gwiazda spadająca (II). [Niedźwiedź] Runął wprost na ostatnich strażników obławy: Hrabię i Tadeusza (IV). Krzesło nogą odepchnął i z pokoju runął (V) Klucznik wyszedł, a za nim tłum przeze drzwi runął (VII)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Ruch